水龙吟·燕忙莺懒芳残
正文:
燕忙莺懒芳残,正堤上、柳花飘坠。轻飞乱舞,点画青林,全无才思。闲趁游丝,静临深院,日长门闭。傍珠帘散漫,垂垂欲下,依前被、风扶起。
兰帐玉人睡觉,怪春衣、雪沾琼缀。绣床旋满,香球无数,才圆却碎。时见蜂儿,仰粘轻粉,鱼吞池水。望章台路杳,金鞍游荡,有盈盈泪。
译文:
燕子忙于营巢,黄莺懒于吟啼,群芳凋息,江堤之上,柳花儿飘散满地。漫天乱舞,点缀苍翠的树木——有些疏于心计。春日渐长,悠闲地乘借游丝,悄悄探临深宅——庭院紧闭。依傍珠帘,轻歌曼舞,想缓缓亲近,亲近,一次次被风儿吹起,吹起。
佳人春眠兰帐,春衫沾满雪花,缀满琼玉——好生奇异。落絮满绣床,那无数香球,圆了,碎了。不时见,蜜蜂儿仰面亲吻,池鱼儿和水喃呢。和泪遥望章台路,那人儿骑着金鞍马,乘兴游荡——杳无音息。
译文及注释:
作者介绍:
章楶,章楶(楶音:杰)(1027-1102)字质夫,建州浦城(今属福建)人。治平二年(1065)进士,知陈留县。历任提点湖北刑狱、成都路转运使。元佑初,以直龙图阁知庆州。哲宗时改知渭州,有边功。建中靖国元年(1102),除同知枢密院事。崇宁元年卒,年七十六,谥庄简,改谥庄敏。《宋史》有传。《全宋词》录其词二首。